Քանի դեռ Հայաստանը Արեւմուտքի կիսագաղութն է լինելու, Արցախը երբեք մերը չի լինի

Եվրամիությունը, ինչպես ընդհանուր առմամբ Արևմուտքը, Արցախը տեսնում է Ադրբեջանի կազմում։

Ռոբերտ Տեր-Հարությունյան, քաղաքագետ

Ռոբերտ Քոչարյանը շատ տարօրինակ բաներ է արել և հայտարարել, որոնք մինչև հիմա զարմանք են առաջացնում, օրինակ՝ գնալ ընտրությունների հանցավոր իշխանության հետ և հույս ունենալ, որ Փաշինյանը կկազմակերպի արդար ընտրություններ, ինչի արդյունքում կհաղթի Քոչարյանի դաշինքը: Ռ. Քոչարյանի մեկ այլ նոր զարմանալի պնդումն է, որ "Արցախը միշտ մերն է լինելու", որը նա արել է իր ուղերձում Արցախի վերածննդի օրվա կապակցությամբ:

Այնքան էլ հասկանալի չէ, թե ինչի վրա են հիմնվում Քոչարյանի հայտարարությունները, որոնք անտեսում են Փաշինյանի հակահայկական քաղաքականությունը։ Ժամանակն է արդեն բացել աչքերը և հասկանալ, որ Փաշինյանը Արցախը հանձնել է Ադրբեջանին։ Այո, Արցախում Ռուսաստանի շնորհիվ դեռ հայեր են ապրում, բայց Արցախն արդեն մերը չէ, ճիշտ այնպես, ինչպես Ջավախքը:

Իհարկե քաղաքականության մեջ ամեն ինչ հնարավոր է, ոչինչ չի կարելի բացառել, սակայն հաշվի առնելով երկրում, տարածաշրջանում և աշխարհում տիրող ընդհանուր վիճակը՝ Արցախն առաջիկա տարիներին ամենայն հավանականությամբ, մերը չի լինի։

Բացատրությունների համար առանձնացնենք մի քանի կարևոր փաստարկներ:

-ինչպես հայտնի է, Հայաստանը հանդես գալով իբրեւ Ռուսաստանի դաշնակից, վարում է արևմտամետ քաղաքականություն, որի վերջնական նպատակը Հայաստանի անդամակցությունն է Եվրոպական միությանը։ Եվրամիությունը, ինչպես ընդհանուր առմամբ Արևմուտքը, Արցախը տեսնում է Ադրբեջանի կազմում։ Այստեղից ստացվում է երկու ճանապարհ, կամ Հայաստանը կատարում է Արևմուտքի պահանջները, կամ Հայաստանը պայքարում է Արցախի համար և համապատասխանաբար դեմ է Արևմուտքին: Երրորդ ճանապարհը՝ լինել Արևմուտքի հետ և միաժամանակ հանդես գալ Արևմուտքի աշխարհաքաղաքական ծրագրերի դեմ հնարավոր չէ։ 2020թ. Արցախյան պատերազմն ամբողջությամբ դա հաստատեց:

-երկրորդ գործոնը, տնտեսության կապիտալիստական մոդելի շնորհիվ, Հայաստանը վերածվեց դեինդուստրիալ, հետամնաց, աղքատ և կախված արտաքին վարկերից երկրի՝ բնակչության մեծ արտագաղթով: Նման լիբերալ տնտեսությամբ հնարավոր չէ ունենալ տնտեսական զարգացած երկիր, ժողովրդագրական աճ, մարտունակ բանակ և այլն։

-երրորդ գործոնը, Ադրբեջանի տնտեսական, ժողովրդագրական, ռազմաքաղաքական ցուցանիշների աճ: Թուրքիայի և Ռուսաստանի հետ Ադրբեջանի դաշնակցային հարաբերությունների առկայությունը:

-եւ վերջին, ամենակարեւոր գործոնը - թիկունքում հինգերորդ շարասյան առկայությունը։ Կամ այլ կերպ ասած՝ դավաճան "փաշինյանների" առկայությունը: Ովքեր ամեն ինչ արեցին, որ Հայաստանը տանուլ տա պատերազմը և այլևս չկարողանա պատերազմել:

Թե ինչպես կզարգանան իրադարձությունները, ցույց կտա ժամանակը։ Բայց ամեն դեպքում պետք է սթափ գնահատել իրավիճակը, չզբաղվել ինքնախաբեությամբ, և մարդկանց չմոլորեցնել կեղծ կարգախոսներով:

-----

Սյունակում արտահայտված մտքերը պատկանում են հեղինակին եւ կարող են չհամընկնել «Նոր Սեւան»ի տեսակետներին: