Միշտ հիշեք - Հայաստանը դարձրել են Արևմուտքի կիսագաղութ

Հայաստանում եւ Հայաստանից դուրս իրականացվում է քաղաքականություն, որը կոչված է հանրությունից թաքցնել այն փաստը, որ Հայաստանը Արևմուտքի կիսագաղութն է։

Ռոբերտ Տեր Հարությունյան, քաղաքագետ

Հայաստանում եւ Հայաստանից դուրս իրականացվում է քաղաքականություն, որը կոչված է հանրությունից թաքցնել այն փաստը, որ Հայաստանը Արևմուտքի կիսագաղութն է։

Դա կապված է միջազգային քաղաքականության եւ ներքին քաղաքականության հետ: Պատմությունը մեզ ասում է, որ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի և ազգային-ազատագրական պայքարի նոր վերելքի արդյունքում գաղութատիրական և կախյալ երկրներում փաստացի տեղի է ունենում իմպերիալիզմի գաղութային համակարգի փլուզում։ Խոշորագույն պատմական փոփոխությունները տեղի են ունեցել Եվրասիայում եւ Աֆրիկայում: Չինաստանի Ժողովրդական Հանրապետության կազմավորումն ուժեղագույն հարված էր իմպերիալիզմի ողջ համակարգին, Ռուսաստանում Հոկտեմբերյան մեծ սոցիալիստական հեղափոխությունից եւ Խորհրդային Միության Երկրորդ համաշխարհային պատերազմում հաղթանակից հետո: Ժողովրդական հանրապետությունները ստեղծվել են Կորեայում եւ Վիետնամում: Հնդկաստանում ազգային-ազատագրական շարժման ճնշման տակ անգլիական իմպերիալիզմը ստիպված էր այդ երկրից հեռացնել իր գաղութային վարչակազմին։ Հնդկաստանը բաժանվել է երկու դոմինիոնների՝ Հնդկաստանի եւ Պակիստանի: Ընդ որում՝ իշխանությունն անցել է տեղի իշխող դասերի ձեռքը։ Նման պայմաններում Հոլանդիան ստիպված է եղել ճանաչել իր նախկին գաղութի ինքնուրույնությունը Ինդոնեզիայում, իսկ Անգլիան՝ Բիրմայում: Ազգային-ազատագրական պայքարին միացել են Աֆրիկայի ժողովուրդները (Մադագասկար, Քենիա, Եգիպտոս, Կոնգո, Անգոլա, Թունիս, Ալժիր եւ այլն):

Չնայած պարտություններին և համաշխարհային նահանջին՝ համաշխարհային իմպերիալիզմը չհանձնվեց, նա չէր պատրաստվում ձեռքերը ծալած նստել եւ նայել, թե ինչպես է կորցնում իր ազդեցությունն ու հարստությունը ամբողջ աշխարհում: Իմպերիալիստական տերությունները ձգտում էին հետաձգել ազգային-ազատագրական շարժման աճը: Նրանք ձգտում էին պահպանել իրենց տնտեսական գերիշխանությունը և պահել այդ երկրները իրենց կիսագաղութային վիճակում։ Այդ նպատակով իմպերիալիստական տերությունները բռնության մեթոդները լրացնում են խաբեության մեթոդներով։ Նրանք սկսում են հռչակել կեղծ "անկախություններ" որոշ գաղութներում, պահպանելով իրենց ամբողջական փաստացի գերակայությունը այդ երկրներում: Բացի այդ, վարկերի համակարգի, տարբեր հիմնադրամների ու պլանների միջոցով իմպերիալիստները այդ երկրները վերածել են հավերժ պարտապանների, որոնք կախված են արևմտյան իմպերիալիստների ողորմությունից։ Իմպերիալիստների համար մեծ նշանակություն է ունեցել Մարշալի եւ Թրումենի պլանների իրագործումը, որոնք թույլ տվեցին ամրապնդել Արևմուտքի ազդեցությունն այդ երկրներում: Խոշոր արեւմտյան բանկերն, ինչպիսիք են Համաշխարհային բանկը, ԱՄՀ-ն, Վերակառուցման եւ զարգացման եվրոպական բանկը եւ այլն վերածվել են արեւմտյան նեոկոլոնիալիզմի կենտրոնների: Հենց այդ ֆինանսական ու քաղաքական կենտրոնները միջազգային կորպորացիաների հետ միասին պետական հեղաշրջում են կազմակերպում, տեղական նոր պատերազմներ են ձևավորում երկրի բոլոր վայրերում:

Իմպերիալիստների հենարանները այդ խաբուսիկ ներկայացումներում ծառայել են այդ երկրների լիբերալ քաղաքական ուժերն ու այդ երկրների բուրժուազիայի հակաազգային շերտերը, որոնք սերտաճել են Արևմտյան կապիտալին։ Հիշեցնենք, որ գաղութներ են կոչվում այն երկրները, որոնք զրկված են պետական ինքնուրույնությունից եւ կազմում են իմպերիալիստական պետություն-մետրոպոլիաների տիրապետությունը։ Բացի այդ, կան տարբեր տեսակի կախյալ երկրներ - կիսագաղութներ: Կիսագաղութներ են կոչվում այն երկրները, որոնք ձևականորեն ինքնուրույն են, իսկ իրականում քաղաքական ու տնտեսական կախվածության մեջ են իմպերիալիստական պետություններից։

Խրուշչովի իշխանության գալուց մինչև ԽՍՀՄ փլուզման վերջը, սոցիալիստական երկրներում սկսվել է ռևիզիոնիզմի ժամանակաշրջան։ Հենց այդ ժամանակ սոցիալիստական շատ երկրներ սկսեցին վարկեր վերցնել արևմտյան իմպերիալիստներից սոցիալիզմ կառուցելու համար, Հարավսլավիայի օրինակով "սոցիալիզմ" կառուցել ամերիկյան դոլարի օգնությամբ։ Բնականաբար, Խրուշչովի ռեվիզիոնիզմը հանգեցրեց նրան, որ աստիճանաբար կուսակցական կադրերին փոխարինելու եկան "կեղծավորները", որոնք ելույթներում փառաբանում էին սոցիալիզմը, իսկ իրականում քանդում էին այն, դրա վառ ներկայացուցիչներն են Գորբաչովը , Ելցինը, Շևարդնաձեն, Շուշկևիչը, Կրավչուկը և այլն:

ԽՍՀՄ փլուզումից հետո նախկին միութենական հանրապետություններում սկսվեց կապիտալիզմի վերակառուցման գործընթացը, ինչը հանգեցրեց նրան, որ այդ երկրների նորաստեղծ ազգային բուրժուազիաները որոշեցին իրենց երկրների անկախությունը վաճառել արևմտյան իմպերիալիզմին: Կային երկրներ, որոնք դա արեցին ԽՍՀՄ կազմից դուրս գալու առաջին օրերից, կային երկրներ, որոնք դա ուշ արեցին, կային երկրներ, որոնք դա արեցին, բայց հետո փոխեցին իրենց ճանապարհը և սկսեցին սուվերեն քաղաքականության վերականգնման գործընթացը։ Փաստը մնում է փաստ, որ ԽՍՀՄ նախկին շատ հանրապետություններ իրենց ղեկավարների կամավոր նախաձեռնությամբ դարձել են Արևմտյան իմպերիալիզմի կիսագաղութներ։

Արևմտյան իմպերիալիստական տերությունների համար ընդունված չէ հանրության ուշադրությունը կենտրոնացնել այն բանի վրա, որ ինչ-որ տեղ, ինչ-որ մի երկիր նրանց կիսագաղութն է։ Ընդհակառակը, քարոզչության հիմնական հարվածը հասցվում է հենց այն երկրներին, որոնք պայքարում են իրենց ինքնիշխանության համար։ Արեւմուտքը միանգամայն հանգիստ թելադրում է իր կամքը, իր արժեքները, իր օրենքները, իր աշխարհայացքը, իր գաղափարախոսությունը: Արեւմուտքը լիովին հանգիստ շահագործում է այդ կիսագաղութ երկրների բնական հարստությունը, տնտեսությունը, քաղաքականությունը, բնակչությունը: Բացի այդ, Արեւմտյան իմպերիալիզմն օգտագործում է այդ կիսագաղութ երկրները, որտեղ մտնում է նաեւ Հայաստանը իր աշխարհառազմավարական նպատակների համար: Հայտնի է, որ Արեւմուտքը երկար ժամանակ այդ կիսագաղութ երկրներից ձեւավորում է իր կազմակերպությունը, այսպես ասած՝ ՄԱԿ-ի այլընտրանքային տեսակը, հայտնի "համաշխարհային հանրություն" անունով: Հենց վկայակոչելով հավանությանը եւ աջակցությանը, այսպես կոչված, "համաշխարհային հանրության" վրա, Արեւմուտքը նախաձեռնում է իր ագրեսիվ ծրագրերը:

Հենց այդ պատճառով Արևմուտքը ձևացնում է, թե Հայաստանն իբր անկախ երկիր է, Հայաստանի ղեկավարության հետ հանդիպում են, ձեռք են սեղմում, քննարկում տարբեր թեմաներ և այլն։ Արևմուտքին դա ձեռնտու է, որ հայ ժողովուրդին թվա, որ ինքն ապրում է "անկախ" երկրում։ Արևմուտքին դա ձեռնտու է, որպեսզի արևմտյան երկրների բնակչությունը տեսնի, թե իբր Հայաստանն անկախ երկիր է, որը մտնում է "համաշխարհային հանրության" մեջ և որը աջակցում և մասնակցում է Արևմուտքի կողմից "ժողովրդավարության տարածմանը"։ Դա արդեն կարևոր չէ, որ ժողովրդավարության նման տարածումից վերանում են պետությունները, սպանում են պետությունների ղեկավարներին, քաղաքացիական պատերազմ է սկսվում, հազարավոր սպանվածներ և փախստականներ և այլն, որովհետև այդ ամենն արդեն արևմտյան լրատվամիջոցները ցույց չեն տալիս իրենց բնակչությանը։

Հայաստանին Արևմտյան կիսագաղութ կոչելը ձեռնտու չէ, նաեւ Ռուսաստանում: Ռուսաստանի ղեկավարությունը ծիծաղելի տեսք կունենա իր քաղաքացիների առջեւ, երբ կասեն, որ դաշնակցային հարաբերություններ ունեն մի երկրի հետ, որը հանդիսանում է Արևմտյան կիսագաղութ: Արևմտյան կիսագաղութ երկրի հետ միասին Ռուսաստանը կառուցում է Եվրասիական տնտեսական միություն եւ այլն: Հենց այդ պատճառով Ռուսաստանում դեռ չեն խոսում դրա մասին, բայց կգա ժամանակը և Ռուսաստանում հստակ կասեն, որ Հայաստանը գտնվում է արտաքին կառավարման ներքո, ինչպես հիմա են ասում Ուկրաինայի մասին ։

Ներքին գործոնը, թե ինչու են ժողովրդից թաքցնում այն փաստը, որ Հայաստանը Արեւմուտքի կիսագաղութն է, այն է, որ լիբերալ իշխանությունը, մամուլը, ինստիտուտները, տոները, ամենուր սերմանում են այն գաղափարը, թե իբր ժողովուրդը վատ է ապրում, բայց, այնուամենայնիվ, իր անկախ երկրում: Չէ որ պետք է հիմնավորել լիբերալ իշխանության ինստիտուտ ունենալու անհրաժեշտությունը: Հայ լիբերալները, հակակոմունիստները եւ ազգայնականները խաբել են ժողովրդին 1991 թվականին, չէ որ նրանք ժողովրդին խոստացել էին անկախ եւ ժողովրդավարական երկիր, փոխարենը տվել են Արեւմուտքի կիսագաղութ եւ լիբերալ տոտալիտարիզմ: Եթե Հայաստանը Արեւմուտքի կիսագաղութն է, դա նշանակում է, որ Հայաստանը կառավարում են ժողովրդի թշնամիները, անկախ պետականության թշնամիները: Հայաստանի լիբերալ իշխանություններին ձեռնտու է լռել, խաղալ թատերականացված "Հանրապետություն", որպեսզի ժողովուրդն ինքը խաբվի, իսկ Արևմուտքը շարունակի թալանել Հայաստանը։

Նմանապես, հայկական լիբերալ ընդդիմությանը ձեռնտու է լռել, խաղալ թատերականացված "Հանրապետություն": Եթե նրանք դա չանեն, ապա իշխանության գալով նրանք վարկեր չեն ստանա, իսկ առանց Արևմտյան վարկերի՝ հայկական կապիտալիզմը չի կարողանա ապրել։ Մյուս ծայրահեղությունը, դա Արևմուտքի վերահսկողության տակ գտնվող ընդդիմադիր կուսակցություններն են որոնք առավոտից երեկո պատմում են ռուսական օկուպացիայի և Հայաստանը Ռուսաստանի գաղութ դարձնելու մասին։ Եթե դա այդպես է, ինչու՞ է Արևմուտքը սատարում և ֆինանսավորում Փաշինյանին, ապա աբսուրդ է ստացվում, որ Արևմուտքը վարկեր է տալիս Փաշինյանի կառավարությանը, որպեսզի նա Հայաստանը դարձնի Ռուսաստանի գաղութ։ Լիովին հակասում է տրամաբանությանը: Պետք է մեկընդմիշտ հստակեցնել, ռուսական ռազմաբազաները պաշտպանում և պահպանում են միայն Թուրքիայի և Իրանի հետ սահմանը։ Ցավոք, ռուսական ռազմաբազաները չեն պաշտպանում Հայաստանը արևմտյան ստրկությունից, արևմտյան վարկերից, Սորոսի հիմնադրամից, ԱՄՆ դեսպանատնից, ԱՄՀ-ից և այլն։ Բոլոր նախագահներից միայն նախագահ Սերժ Սարգսյան է զգուշավոր, բայց, այնուամենայնիվ, բացահայտ խոսում է այն մասին, որ Փաշինյանի իշխանությունը սպասարկում է օտարերկրյա պետությունների շահերը, խոսում է այն մասին, որ նա չի պարտվել Փաշինյանին, այլ պարտվել է ավելի ուժեղ ու հզոր արտասահմանյան ուժերին և այլն։

Հարց է ծագում, դե ի՞նչ, որ ժողովուրդը իմանա, որ Հայաստանը Արևմուտքի կիսագաղութն է, դրանից ի՞նչ կփոխվի։ Ժողովրդի այն հատվածի համար, որը ներկայացնում է երկրի ընդհանուր բնակչության բացարձակ փոքրամասնությունը, ովքեր Փաշինյանի քաղաքականության երկրպագուներն են և Արևմուտքի առաջ ստրկամտություն ունեցողների համար ուղիղ հաշվով ոչինչ չի փոխվի, նրանք ինչպես քաղաքական ու իրավական ցածր ինքնագիտակցությամբ մարդիկ էին, այդպես էլ կմնան: Իսկ ահա նրանց համար, ովքեր իրենց երկրի հայրենասեր են, մտահոգված են հայրենիքի ճակատագրով, ցանկանում են նրան բարություն ու բարգավաճում, նրանք ավելի զգոն կդառնան: Շատերը կսկսեն հասկանալ, որ տարիներ շարունակ այն ինչ քարոզել են, որ Արևմուտքը Հայաստանի բարեկամն է, դա խաբեություն է։ Շատերը վերջապես կհասկանան, որ ընկերոջ ցուցանակի տակ թաքնված է իրական թշնամին, ճիշտ հետեւություններ կանեն եւ իրենց գնահատականը կտան քաղաքական կուսակցություններին, իշխանությանը, ընդդիմությանը: Ի վերջո, շատերը կհասկանան, որ Հայաստանի անդամակցությունը Եվրոպայի Խորհրդին, որպեսզի հետո անդամակցեն Եվրոպական միությանը, սխալ ճանապարհ է:

Հայաստանի Արեւմուտքի կիսագաղութ վիճակը ժողովրդից թաքցնելը, ժողովրդին չպարզաբանելով, թե ով է նրանց ճնշում, նշանակում է հանցագործություն կատարել ժողովրդի առջև։ Պետք է անընդհատ խոսել ու նշել, որ Հայաստանը վերածել են Արևմուտքի կիսագաղութի: Դա նվաստցուցիչ է, դա խայտառակություն է հայ հայրենասերների համար: Ազգային-ազատագրական պայքարը, հեղափոխությունը և սոցիալիզմը - միակ բանալին են՝ լուծելու կապիտալիզմի անհաշտ հակասությունները, վերացնելու արևմտյան լուծը, նվաճելու իսկական ազատությունն ու անկախությունը: